Looking for the winter and finding Lapland!

Tussen het drukke leven van een research stagiaire en het leven van een toerist door, wat eigenlijk wel een vreemde combinatie is, nu eindelijk tijd om een nieuwe blog te schrijven. In Stockholm is het al net zo’n rare winter als in Nederland. Toen ik hier eind januari arriveerde, vroor het en lag er nog een pak sneeuw, maar al snel liep het kwik op tot boven het vriespunt en veranderde de sneeuw in een natte pap. De bewering dat het in Zweden of droog is of sneeuwt kan helaas verworpen worden, want als de temperatuur een aantal graden boven nul is kan het hier prima regenen (een op eigen ervaring gebaseerde observatie). Maar een stage in Scandinavië zonder een echte winter te hebben meegemaakt, kan natuurlijk niet en zo ontstond het plan om samen met Anna, Merike en Sophie een lang weekend op avontuur naar Lapland te gaan.

Na een treinreis van meer dan 17 uur, een kapotte rails, 3 uur vertraging en een busrit kwamen we rond een uur of 11 ’s avonds aan op het treinstation van Kiruna (een mijnstadje 200km boven de poolcirckel). Daar werden we opgehaald door Thomas, de eigenaar van Camp Adventure, en hard scheurend over de met sneeuwbedekte wegen en over de bevroren rivier/meer kwamen we tegen middernacht aan bij ons huisje. De volgende ochtend werden we wakker doordat het zonnetje fel door de ramen scheen en zijn we gelijk foto’s gaan maken van de adembenemende omgeving (zie fotos!). Vervolgens zijn we over het bevroren meer gelopen naar het plaatsje Jukkasjärvi, waar zich het wereldberoemde ijshotel bevindt. Het ijshotel is geheel opgebouwd uit ijs en sneeuw. In dit hotel bevinden zich een aantal kamers met prachtige ijssculpturen gemaakt door internationale kunstenaars. De bedden zijn gemaakt van blokken ijs en zijn bedekt met rendiervellen. Hoe mooi de kamers ook zijn, ik zal mijn nacht toch liever anders doorbrengen dan op een bed van ijs in -5 graden. In april smelt het hotel uit zichzelf en in oktober wordt weer begonnen met de opbouw van het hotel, wat er elk jaar weer anders uitziet. Wanneer de schemering inzet gaan we ons warm aankleden: thermokleding, dikke truien, skipak, muts, bontmuts, sjaal, handschoenen, thermosokken en motorlaarzen, klaar voor een spannende tocht op de sneeuwscooter. Thomas geeft ons instructies over hoe om te gaan met een sneeuwscooter en vertelt ons vooral harder te gaan dan 20km/h (gelukkig geen aziaten in onze groep want die moeten heel langzaam gaan), maar wel goed op te letten als we door de bossen rijden want er waren al een stuk of 5 sneeuwscooters gesneuveld! Dus vol adrenaline gingen we met 6 sneeuwscooters van start, Merike zat achterop bij mij en Anna en Sophie zaten ook samen op een sneeuwscooter. Al snel gingen we met 80km/h over meren en over sneeuwvlakten en hebben we zelfs rendieren gezien. Super Gaaf! Bij het zomerhuis van Thomas aan een meer (hij heeft zelfs een drijvende sauna) hebben we heerlijk rendier gegeten gemaakt boven een kampvuur. Teruggekeerd in Camp Adventure hebben we een andere Scandinavische traditie uitgeprobeerd: sauna en daarna afkoelen in de sneeuw om vervolgens moe maar vol nieuwe ervaringen te gaan slapen. De volgende ochtend werden we opgehaald voor onze hondensledetocht. Aangekomen bij de luid blaffende honden kleden we ons weer warm aan en mochten we plaatsnemen op de slee. De slee werd voortgetrokken door 12 honden! De achterste zes doen het zwaarste werk en de voorste twee zijn de leiders en reageren op de commando’s (“ok, venster, höger”) van de bestuurder van de slee. Onze bestuurder kwam uit België en kon ons daarom veel vertellen over het trainen van de honden en verzorgen van de honden. De hondenslee tocht ging door de prachtige natuur van Lapland en met een zonnetje dat op ons gezicht scheen hebben we daar heerlijk van kunnen genieten. Om de ervaring helemaal compleet te maken, mochten we ook nog met de puppy’s knuffelen. ’s Middags hebben we een bezoek gebracht aan het Sami museum in Jukkasjärvi. Sami zijn een traditioneel nomadisch volk dat rendierkudden houdt. In het museum was van alles te zien over het leven, de tradities en de mythes van de Sami. Er waren mythes te lezen over Háldi (betoverde mensen die Sami kinderen in het bos willen lokken), Stállo (een grote, onhandige, en domme trol/reus die Sami kinderen eet) en over de Tjuds (een volk vanuit Finland/Rusland dat Sami kampen aanviel). Ook was er de mogelijkheid tot het voeren van de rendieren. Ik vond die beesten maar niks, maar Merike was helemaal in haar element. In de schemering zijn we teruggelopen over het bevroren meer naar ons huisje. In het noorden was een groenachtige gloed te zien. Het voelde heel magisch. Na nog een nacht elk uur de wekker te zetten in de hoop om het Noorderlicht te zien was het helaas alweer tijd voor de lange terugreis naar Stockholm.

Nog een korte update over de belevenissen uit mijn leven als stagiaire en toerist van de laatste twee weken:
• Twee boekhoofdstukken waar ik aan mee heb geschreven zijn opgestuurd naar de uitgevers. Een over neuropsychiatrische symptomen in Parkinson’s disease en de ander over het spectrum Lewy body diseases. Mijn eerste publicaties als respectievelijk tweede en derde auteur zijn dus binnen!
• In een heerlijk zonnig weekend Stockholm (Stadshuset, Gamla Stan, Södermalm, Djurgården) als toerist bekeken, samen met Joleen en Anna.
• Op Fettisdagen (Fatty Tuesday, laatste dag voor de vastentijd) een heerlijke Semla gegeten en elke keer weer genieten van de Kanelbullar bij de Fika ☺.
• Zondag voor de eerste keer hardgelopen in Stockholm, nog wel even wennen aan de hoogteverschillen, met toch behoorlijk wat spierpijn als gevolg. Maar van het prachtige uitzicht krijg ik nooit genoeg.
• Gisteravond gezellig St. Patrick's Day gevierd met de Ieren op onze gang.
• Hard bezig met het leren van de Zweedse taal. Jag förstår och talar nu lite svenska.

Liefs!